Sala Kolumnowa TNT

Inicjatorem założenia Towarzystwa był Zygmunt Działowski, ziemianin z Mgowa. W 1875 r. prowadził on akcję zmierzającą do powstania polskiej organizacji społeczno-naukowej. Założycielami Towarzystwa w dniu 16 grudnia 1875 r. było kilkunastu ziemian, 12 duchownych ze Stanisławem Kujotem oraz 10 lekarzy, wraz z Ludwikiem Rydygierem - przyszłym sławnym chirurgiem. W statucie Towarzystwa (potwierdzonym przez władze rejencji kwidzyńskiej dla "Wissenschaftlicher Verein zu Thorn") wymieniono zadania korporacji: działalność naukowa, badawcza i popularyzatorska, gromadzenie zbiorów - także bibliotecznych - oraz wydawanie prac naukowych. Prezesem Towarzystwa został Ignacy Łyskowski, ziemianin, znany działacz społeczno-narodowy. Zygmunt Działowski uhonorowany został wyborem na przewodniczącego Wydziały Historyczno-Archeologicznego.

Głównym celem TNT było prowadzenie badań historycznych, zwłaszcza dotyczących Pomorza Gdańskiego. Związane to było ściśle z dążnością do kształtowania świadomości narodowej Polaków, przez przeciwstawianie się jednostronnym opiniom nauki niemieckiej. Towarzystwo skupiało początkowo 136 członków (1880). Jego działalność prowadzona była w trzech wydziałach: Historyczno- Archeologicznym, Teologicznym oraz Lekarsko-Przyrodnicznym. Już w 1876 r. powstało małe Muzeum ze zbiorami głównie archeologicznymi oraz zalążki księgozbioru. W 1878 r. ukazał się pierwszy tom "Roczników TNT", z artykułami m.in. archeologa Godfryda Ossowskiego i Stanisława Kujota. Dwa dalsze tomy ukazały się w 1880 i 1884 r.

W 1881 r. rozpoczęto budowę siedziby Towarzystwa przy ul. Wysokiej, którą prowadzono pod egidą spółki akcyjnej "Muzeum". W gmachu tym od 1882 r. eksponowane były zbiory muzealne, gromadzono księgozbiór, odbywały się posiedzenia ciał statutowych, a także odczyty i spotkania Polaków z Torunia i okolic. Przez pewien okres w budynku istniały restauracja i hotel.

Krzysiek El Astrónomo

Dario Guisantes

Towarzystwo Naukowe w Toruniu, Wysoka 16

Obowiązkowe
miękkie obuwie!

Dwór Arusa - Sala Wielka

Około roku 1385, w tym samym co dziś miejscu, wznosił się na Rynku Staromiejskim gotycki budynek Dworu Artusa. Smukłość sylwetki stanowiła o jego pięknie. Obok ratusza był bez wątpienia najokazalszą budowlą świecką. Od początku istnienia budynek należał do elitarnego Bractwa Świętego Jerzego. Bractwo to, na wzór legendarnego króla Celtów, Artura, i rycerzy Okrągłego Stołu, pielęgnowało różne formy życia towarzyskiego i religijnego. Na ten czas przypadał znakomity rozwój przemysłu. Powstało mnóstwo cechów rzemieślniczych, dzięki którym Toruń zasłynął z odlewu dzwonów, fabrykacji guzików, wypieku pierników, wyrobu wódek, zegarków, mydła i farb. Istniała nawet mennica, a król Kazimierz Jagiellończyk nadał miastu również prawo bicia złotych monet. To właśnie w Dworze Artusa w 1466 roku zaprzysiężono drugi pokój toruński, na mocy którego wróciły do Polski Prusy Królewskie i Warmia.

Pod polskim panowaniem miasto pozostawało do roku 1793, dochodząc w tym czasie do takiego rozkwitu, że stało się jednym z głównych ognisk handlu w Rzeczypospolitej. Zyskało wiele przywilejów królewskich łącznie z prawem wolnego miasta.

W ówczesnym Dworze Artusa gościło przez wieki wielu znakomitych władców: królowie polscy – Kazimierz Jagiellończyk, Jan Olbracht, Zygmunt August, Stefan Batory, Zygmunt III Waza, Władysław IV, Jan Kazimierz, Jan III Sobieski, królowie szwedzcy, pruscy, wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego, carowie rosyjscy, przedstawiciele Hanzy i zamorscy kupcy.

Dwór Artusa był świadkiem wydarzeń historycznych, politycznych, społecznych i religijnych. 14 czerwca 1802 roku przystąpiono do całkowitej rozbiórki tzw. pierwszego Dworu Artusa. W 1829 roku w miejscu rozebranego Dworu Artusa oddano do użytku obiekt będący dziełem budowniczego Heckerta. Na parterze tego budynku znajdowała się sala widowiskowa, na piętrze zaś sala reprezentacyjna – obie jednak skromnych rozmiarów.

Do roku 1842, kiedy to rozwiązane zostało Bractwo Świętego Jerzego, nowy obiekt nosił starą nazwę, kontynuując funkcję Dworu Artusa, natomiast po tej dacie budynek nazwany został Teatrem Miejskim, w którego pomieszczeniach odbywały się rozmaite, ważne dla miasta uroczystości, spotkania bractw cechowych oraz słynne bale.

W lutym 1889 roku przystąpiono do kolejnej rozbiórki obiektu, jak również budynku sąsiadującego od zachodu, by wznieść nowy, drugi Dwór Artusa. 21 lipca 1888 roku miejski radca Rudolf Schmidt przedstawił szkice i wstępny kosztorys nowego Dworu Artusa, który już 12 grudnia 1891 roku został oddany do użytku. Od chwili otwarcia pełnił on funkcje kulturalne, społeczne i usługowo-gastronomiczne. Na parterze zlokalizowano restaurację i sklepy, na piętrze natomiast znajdowały się sale Wielka, Biała, Mała i Czerwona, a na poddaszu pokoje gościnne.

Po roku 1920, tj. po powrocie Torunia do Polski, reprezentacyjne sale Dworu gościły nie tylko polskich oficerów z generałem Józefem Hallerem – honorowym obywatelem Torunia – na czele, lecz także wybitnych mężów stanu II Rzeczpospolitej. Do Dworu Artusa wróciła tradycja organizacji uroczystości państwowych, spotkań społecznych, zgromadzeń cechowych i zabaw podczas uroczystych balów.

W czasie II wojny światowej obiekt pełnił funkcję restauracji, piekarni, miejsca bankietów oraz, przez krótki czas, szpitala.

W roku 1949 Dwór Artusa został przekazany, jako Collegium Maximum, utworzonemu w Toruniu Uniwersytetowi Mikołaja Kopernika.

Sto lat po wybudowaniu drugiego Dworu Artusa Rada Miejska Torunia podjęła uchwałę o kapitalnym remoncie obiektu przejętego od uniwersytetu. 23 lutego 1995 roku Rada Miejska Torunia powołała Centrum Kultury Dwór Artusa. Ma ono służyć całej społeczności miejskiej poprzez organizację wydarzeń kulturalnych, a także ważnych uroczystości społecznych, politycznych i towarzyskich.

Roman Kownacki

Sobota / 10 lutego / 18.00 - 22.00
Dwór Artusa - Sala Wielka
Rynek Staromiejski 6

Gracja Bryś-Kołodziejczyk

Sobota / 10 lutego / 22.00 - 02.00
Dwór Artusa - Sala Wielka
Rynek Staromiejski 6

Lechosław "TangoDealer"

Niedziela / 11 lutego / 12.00 - 17.00
Dwór Artusa - Sala Wielka
Rynek Staromiejski 6

Kawiarnia Wejściówka

Tradycyjne, już niemal historyczne, miejsce w którym odbywają się nasze lokalne toruńskie Milongi Mercurio. Zaczęliśmy we wrześniu 2014 roku.

Budynek teatru (ówcześnie Teatru Miejskiego) oddano uroczyście do użytku 30 września 1904 roku. Zastąpił on gmach teatralny stojący niegdyś przy Rynku Staromiejskim. Nowy budynek został zaprojektowany przez znaną wówczas w całej Europie spółkę architektów wiedeńskich – Fellner & Helmer (twórców projektów budynków teatralnych m.in.: w Wiedniu, Augsburgu, Czerniowcach, Zagrzebiu, Budapeszcie, Segedynie, Cluju, Cieszynie, czy opery w Odessie). Początkowo widownia mogła pomieścić ok. 900 osób, na przestrzeni stu lat poddano ją jednak wielu korektom (lata 1934, 1956, 2000). W latach 1941-1942 uproszczono także fasadę utrzymaną w duchu eklektyzmu z elementami secesji (usunięto m.in. figury orłów wieńczących pylony flankujące ryzalit elewacji głównej, uproszczono detal). Przed budynkiem stoją odsłonięte w roku 1909 posągi muz – Melpomene i Terpsychory autorstwa Ernsta Hertera.

Kawiarnia i Galeria, Teatr i Fotografia. Dwie rzeczy w jednym miejscu, które łączą ze sobą Aktorka i Fotograf. Matylda i Wojtek. Bądź naszym gościem.

Piernikowe Śniadanie

Niedziela / 11 lutego / 10.00
Prawdziwe śniadanie - jajecznica i kawa - tradycyjne spotkanie będące oddechem od milong i tanga.

After party

Niedziela / 11 lutego / 19.00
Teatr Horzycy - Kawiarnia Wejściówka
Plac Teatralny 1